Tatlı bir bahar yağmurunun ıslattığı yemyeşil otlar ve ağaçlar arasında büyük ve şirin bir bina vardı. Şehirden biraz uzaktaydı ama hem yeşil hem geniş hem de büyük bir arazi üzerindeydi. Asıl binanın arkasında ambarlar, kulübeler, küçük bölümlere ayrılmış tarlalar, ağaçlar vardı. Hatta geniş duvarın arkasında söğütler ve onların altında küçük bir dere bile bulunmaktaydı. Bu binanın adı Plumfield veya Erik Bahçesi Okuluydu. Belki buraya sadece bir okul demek yeterli gelmeyecektir. Çünkü burada öyle güzellikler, öyle dostluk ve sevgiler paylaşıldı ki buraya "yuva" demek daha doğru olurdu.
Tanıtıma ek ( Zira tanıtımdan bir şey anlaşılmıyor ): Jo ve eşi . March Hala´nın köşkünü, çoğunluğu kimsesiz olan çocuklar için bir okula dönüştürmüşlerdir. Romanda, bu çocukların yaşadığı olaylar anlatılmaktadır.
Efenim; kitabı alan, düzenleyen, bana ileten sevgili pl1:gül: . "Ben de bir şey yapayım." diye ҫok mızmızlanınca, "Ekle bari." dedi kendisi. Tabii bendeniz son derece gıcık bir insan olduǧum iҫin , şifrelemeden eklemedim. Çok mutluyum şu an. (Șaka şaka... `Yoksa deǧil mi?` :füü:)
Neyse... Kitap, Alcott´un "Küҫük Kadınlar" ile başlayan tetralojisinin üҫüncü kitabıdır.
1. Küҫük Kadınlar
2. İyi Eşler
3. Küҫük Erkekler
4. Jo´nun Çocukları
Keyifli okumalar...